حتي تشنج هاي ملايم نيز نيازمند درمان هستند چون در طي فعاليت هايي مثل رانندگي و يا شنا مي تواند خطرناك باشد. درمان كه عموماً شامل دارو و گاهي جراحي است، مي تواند تكرر يا شدت تشنجات را كاهش داده يا از بين ببرد. حتي گاهي بيماري صرع در كودكان با رشد و افزايش سن آنها از بين مي رود.

نشانه ها

از آنجايي كه بيماري صرع ناشي از فعاليت هاي غير طبيعي سلول هاي مغزي است، تشنج مي تواند بر تمام فرآيندهاي هماهنگي مغز اثر بگذارد. بيماري صرع مي تواند علائمي از اين قبيل ايجاد كند:

• گيجي موقت
• صحبت كردن نامفهوم و بريده بريده
• حركات تند و پيچشي غير قابل كنترل در دستها و پاها
• از دست دادن هوشياري و بي خبري
• علائم رواني

علائم بسته به نوع تشنج متفاوت است. در بيشتر موارد، مبتلايان به بيماري صرع در هر بار به نوع يكساني از تشنج مبتلا مي شوند، لذا علائم در هر دوره مشابه است.

پزشكان معمولاً تشنج را بر اساس چگونگي آغاز فعاليت هاي غيرطبيعي مغز، به دو نوع كانوني و منتشر طبقه بندي مي كنند.

تشنج هاي كانوني يا غير منتشر

زماني كه تشنج در نتيجه فعاليت غير طبيعي تنها در يك ناحيه از مغز باشد، تشنج كانوني (نسبي) ناميده مي شود. اين نوع از تشنج به دو گروه تقسيم مي شود:

• تشنج كانوني ساده. اين تشنج ها منجر به از دست رفتن هوشياري نمي گردد. ممكن است حواس را تغيير دهد يا تصوير، بو، احساس، مزه يا صداي اشياء اطراف به گونه ي ديگري بنظر آيد. همچنين اين تشنجات منجر به پرش ناخواسته اعضاي بدن مثل دست ها و پاها و علائم حسي خودبخودي مثل مورمور شدن، سرگيجه و يا نورهاي خيره كننده مي شود.

• تشنجات كانوني Dyscognitive. اين تشنجات هوشياري و آگاهي را از بين مي برد و مي تواند سبب فقدان هوشياري براي دوره اي از زمان گردد. اين تشنجات منجر به حركات خيره كننده و بي هدف از جمله چرخش دست ها، جويدن، بلعيدن يا راه رفتن دايره وار مي شود.

منبع:asriran

بازدید :